کاوش در تاریخچه و آینده طرح های پارکینگ
برای هر ماشینی که در جاده حرکت می کند، باید مکانی برای قرار دادنو پارک کردن آن پیدا کنیم – اما آیا پارکینگ ها جوابگو هستند؟ پارکینگ ها اغلب به عنوان نقطه مقابل برنامه ریزی شهری دوستدار مردم دیده می شوند. جعبه‌های خاکستری بزرگ فقط برای نگهداری خودروهایی استفاده می‌شوند که بازدیدهای موقتی دارند و به نظر استفاده ضعیفی از فضا هستند، به‌ویژه در شهرهایی که زمین در آنها قیمت بالایی دارد. به دلیل وجود این گاراژها، هسته های شهری به سرعت به مناطق پارکینگ تبدیل شده اند، جایی که انبار وسایل نقلیه بر زیبایی یک منطقه تجاری غالب است. ضوابط ساختمان تنها به مشکل کمک می کند، جایی که تعداد فضاها به عنوان یک دستور منتقل می شود، حتی در مناطق حومه شهر گسترش می یابد. پارکینگ ها همه جا هستند- کنار مراکز خرید ، متصل به برج های مسکونی، و مکان های ورزشی اطراف.
بیشتر بخوانید : نکات مهم در بازسازی خانه
خاستگاه پارکینگ ها به شکلی که امروزه آنها را می شناسیم در اواخر قرن بیستم به شکل خانه های کالسکه آغاز شد. این فضاها که زمانی محل نگهداری اسب ها بودند، دوباره برای نگهداری اتومبیل ها طراحی شدند و با دسترسی گسترده تر به خودروها، نیاز به ساخت سازه های بیشتری برای محافظت از فضای داخلی در معرض عوامل ایجاد شد. بسیاری از طرح‌های اولیه دهه‌های 1920 و 30 دارای سیستم‌های قرقره‌ای بزرگ بودند که اتومبیل‌ها را تا طبقات مختلف در برج‌های انباشته به عنوان راهی برای صرفه‌جویی در فضا بالا می‌بردند. برخی دیگر شبیه ساختمان های اداری معمولی از دوران هنر دکو با پنجره های شیشه ای و درهای بزرگ بودند. رهگذران به سختی می‌دانستند که این ساختمان‌ها فقط برای نگهداری ماشین‌ها طراحی شده‌اند. این الهام بخش برج های بزرگ برای اتومبیل ها، از جمله هتل برای اتومبیل ها، یک آسمان خراش 24 طبقه در شهر نیویورک است که بیش از 1000 وسیله نقلیه را در خود جای داده است. یک معجزه اعلام شده با فناوری پیشرفته برای روش نوآورانه خود در ذخیره و بازیابی خودروها، هزینه آن 50 سنت برای دو ساعت و 5 سنت برای هر ساعت پس از آن بود. تنها چند سال پس از افتتاح، گاراژ بسته شد و به دفاتر اداری و بعداً آپارتمان‌های گران‌قیمت تبدیل شد. برای مقایسه، بزرگترین ساختار پارکینگ خودکار در شهر نیویورک تنها می تواند 270 خودرو را در خود جای دهد.
بیشتر بخوانید : طراحی نمای ساختمان و نکات مهم آن
بسیاری از معماران و طراحان به آزمایش فرم های کلی و قابلیت های ساختاری پارکینگ ها ادامه دادند و در دهه 1960، پارکینگ ها به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شدند. در شیکاگو، برتراند گلدبرگ یکی از معروف ترین پارکینگ ها را در برج مارینا ایجاد کرد که محل زندگی، کار، بازی و پارک مردم را ترکیب می کند. برنامه های اداری و مسکونی در نزدیک به 20 طبقه از یک پارکینگ مارپیچ چیده شده بود. ماشین‌هایی که در آنجا پارک شده‌اند شبیه قطعاتی هستند که در آستانه سقوط از لبه سازه و داخل رودخانه شیکاگو در پایین قرار دارند.
پارکینگ ها به تکامل خود ادامه دادند و دارای رمپ هایی بودند که به کاربران اجازه می داد اتومبیل خود را به داخل و خارج برانند اما تزئینات را با سادگی عوض می کردند. این پارکینگ‌های جدید بیشتر شبیه گاراژهایی هستند که امروزه با آنها آشنا هستیم – عرشه‌های باز که در آن ماشین‌ها در کنار هم جمع شده‌اند. کسب‌وکارها در شهرهای آمریکا شروع به حرکت به مرکز شهر کردند و این انتظار وجود داشت که به کارمندان مکان‌هایی برای پارک داده شود تا بتوانند به سمت دفتر رانندگی کنند. توسعه‌دهندگانی که برای ساختن سازه‌های پارکینگ تحت فشار بودند، این کار را با هزینه‌های پایین ساخت و ساز انجام دادند و از هر گونه عنصر طراحی چشم‌پوشی کردند.
بیشتر بخوانید : نکات مهم در طراحی دفتر کار
