بازیافت پلی کربنات : ورق های ذوزنقه ای و راه راه از ضایعات
پایداری باید از سخنرانی ها و وعده های الهام بخش، با اقدامات قابل مشاهده و ملموس فراتر رود. برای مشاهده این تغییر، ضروری است که افراد، شرکت ها و دولت ها مسئولیت پذیر باشند و در زندگی روزمره و عملکرد خود به شیوه ای پایدار عمل کنند. آنها با در نظر گرفتن اثرات زیست محیطی و اجتماعی تصمیمات خود و جستجوی جایگزین های آگاهانه و مسئولانه تر، می توانند برای تضمین آینده ای پایدار برای نسل های بعدی گام بردارند. در صنعت ساخت و ساز این امر حتی فوری تر و مهم تر است. در این صنعت که مسئول حجم زیادی از زباله های جامد و انتشار گازهای گلخانه ای است، اتخاذ شیوه های پایدار مانند بازیافت برای به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی ضروری است.
با این حال، اگرچه فرآیندهای بازیافت محصول در سال‌های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است، هنوز چالش‌های خاصی در ارتباط با استفاده از مواد بازیافتی وجود دارد. این به عوامل مختلفی مانند عملکرد و دوام و یا حتی به دلیل دشواری در تهیه مواد اولیه مناسب است. اما نمونه های موفقی نیز وجود دارد که امکانات بازیافتی را نشان می دهد.
در مورد شرکت آلمانی Rodeca – یک تولید کننده بین المللی شناخته شده سیستم های نما و سقف نیمه شفاف – توسعه محصولات ساخته شده از 100٪ مواد بازیافتی پتانسیل اقتصاد دایره ای به کار رفته در ساخت و ساز را نشان می دهد. این شرکت با بهره گیری از موضوع BAU امسال، که ساخت و ساز آگاهانه از محیط زیست و آب و هوا است، صفحات ذوزنقه ای و موجدار “PCR” خود را که از 100٪ پلی کربنات بازیافتی ساخته شده است، به نمایش می گذارد.
این ماده که به دلیل شفافیت و سبکی چشمگیر است، عمر مفیدی بین 10 تا 15 سال دارد و پس از دور ریختن، می توان آن را دوباره کار کرد و در بسیاری از کاربردهای دیگر حتی در بخش ساخت و ساز استفاده کرد. بنابراین می توان به آن جان تازه ای بخشید و از دفع آن از طریق دفن زباله یا سوزاندن اجتناب کرد. ورق های تولید شده از نظر مواد اولیه به دو گروه تقسیم می شوند:
مواد فراصنعتی: از زباله های ایجاد شده در طول ساخت محصولات پلاستیکی.
مواد پس از مصرف: از محصولاتی که قبلا در ساختمان ها نصب شده و در طول سال ها فرسوده شده اند.
در حالت اول، محصول نهایی – ورق های ذوزنقه ای یا راه راه – می تواند چندین سایه داشته باشد، از جمله گزینه های نیمه شفاف. در این مورد، کیفیت ضایعات صنعتی بازیافتی تقریباً به خوبی مواد خام خام است، زیرا محصول تنها یک فرآیند تخریب حرارتی را پشت سر گذاشته است. اما در گروه دوم، فقط رنگ‌های مات امکان‌پذیر است، زیرا گرانول‌ها معمولاً با بیش از یک نوع مخلوط می‌شوند و در نهایت مات می‌شوند.
فرآیند تولید این قطعات بازیافتی شامل چند مرحله است. پس از جمع آوری و طبقه بندی، قطعات پلی کربنات خرد شده و سپس ذوب شده و به صورت نخ هایی به نام اسپاگتی اکسترود می شوند. پس از این، آنها را دوباره دانه بندی می کنند تا به ورق های “PCR” با ضخامت 0.9 میلی متر و در اندازه ها و پرداخت های مختلف موجود باشد.
در این صورت، قطعه به دست آمده بیشتر کیفیت های اصلی را حفظ می کند، اما به محصولی متفاوت تبدیل می شود. به گفته رودکا، “چیزی به نام بازیافت بی نهایت وجود ندارد. به عنوان مثال، پلی کربنات یک ماده خام تجدیدپذیر نیست، اما قطعا قابل بازیافت است. با این حال، گاهی اوقات مواد بازیافتی دیگر نمی توانند همان هدف اصلی را داشته باشند که قبلا بوده است. در معرض آلودگی و پیری قرار دارد.» در حالی که موادی مانند فولاد وجود دارند که امکان بازیافت متوالی را با حداقل از دست دادن کارایی فراهم می کنند، بسیاری دیگر نیز وجود دارند که محصول حاصل از آنها در نهایت ضعیف می شود و برای بازفرآوری آنها محدودیتی وجود دارد. در مورد پلی کربنات، اگرچه برخی از مشخصات ممکن است تغییر کند، همچنان یک محصول بسیار قابل استفاده است.
علاوه بر این، بحث مهمی در مورد استفاده از مواد بازیافتی در صنعت ساختمان وجود دارد که به تعصب نسبت به استفاده از موادی که دوباره پردازش شده اند مربوط می شود. حتی در اعلامیه های محصولات زیست محیطی (EPD)، شکاف های دانشی وجود دارد که امکان استفاده از آنها را در برخی ساختمان ها کاهش می دهد. “مصالح ساختمانی بازیافتی نمی‌توانند بدون فرهنگ اقتدار باز ساختمانی خود را نشان دهند. نه تنها به ضرر تولیدکنندگان، بلکه به ضرر پردازنده‌ها، مصرف‌کنندگان و در نهایت محیط‌زیست، زیرا مواد باید از نظر حرارتی “بازیافت” شوند.” بنابراین، تحمل عامل مهمی برای حفظ منابع و در نتیجه پایداری است.
