اقتصاد دایره ای: طراحی برای مناطق زیستی

شهرها بوم‌شناسی‌های پیچیده‌ای از متقاطع سیستم‌های طبیعی و زیرساخت‌های شهری هستند. تخریب محیط زیست توجه را به رابطه همزیستی بین سیستم های مصنوعی و طبیعی جلب کرده است. اقتصاد جدیدی در حال ظهور است که در آن به وابستگی متقابل و نظارت بر محیط زیست ارزش داده می شود. طراحی برای اقتصاد دایره ای مستلزم در نظر گرفتن زیستگاه های انسانی نه به عنوان شهرها یا شهرها، بلکه به عنوان مناطق زیستی است.

در رابطه با محیط ساخته شده، مدل اقتصاد دایره ای اجزای قابل استفاده مجدد، منابع انرژی احیا کننده و ساختمان های بادوام را تشویق می کند. معماری دایره ای باید به خوبی با محیط اطراف خود ادغام شود تا در پیوند با طبیعت ببخشد و بگیرد. طراحان باید مکان و زمینه یک سایت ساختمان را مطالعه کنند تا مطمئن شوند که ساخت و ساز جدید چگونه می تواند به اکولوژی موجود کمک کند. آنچه لازم است درک منطقه زیستی سایت است – منطقه ای که با ویژگی های محیط طبیعی به جای تقسیمات ساخته شده توسط انسان تعریف می شود.

بیشتر بخوانید : نکات مهم در طراحی ویلا 

اگر نقشه جهان برای ترسیم اکولوژی‌ها و شکل‌های زمین مختلف ترسیم می‌شد، تعداد عظیمی از مناطق زیستی موجود روی زمین را برجسته می‌کرد. یک منطقه زیستی با ویژگی های طبیعی منحصر به فرد آن که در مناطق جغرافیایی آن مانند آب و هوا، شکل های زمین، حوضه های آبخیز، خاک، گیاهان و جانوران بومی و سایر ویژگی ها رخ می دهد، تعریف می شود. آنها همچنین شامل فعالیت های انسانی هستند که به طور پایدار با سیستم های طبیعی در تعامل هستند.

زمین خانه بیش از 800 بوم منطقه است. هر یک به روش های مختلفی برای سکونت در آن به شیوه ای سازگار با محیط زیست نیاز دارند. ساختمان‌های دایره‌ای باید در هماهنگی با عملکردهای چرخه‌ای منطقه زیستی آن – به اشتراک گذاشتن انرژی، و منابع و در نهایت پوسیدگی سالم در منطقه طراحی شوند. نواحی شهری باید به گونه ای بازسازی شوند که بتوانند موقعیتی مسئول در بیوسفر زمین به دست آورند.

بیشتر بخوانید : طراحی نمای ساختمان 

معماری زیست منطقه ای

معماری که با منطقه زیستی خود در تعامل و ادغام است، می تواند منابع و انرژی را به صورت دایره ای به اشتراک بگذارد. در یک منطقه ساختمان ها می توانند دایره ای بودن را به طرق مختلف نشان دهند. سازه هایی که عمدتاً از مواد زیست تخریب پذیر حساس به محیط زیست تشکیل شده اند می توانند در پایان عمر خود به خاک تجزیه شوند. مواد زیستی همچنین قادر به فیلتر کردن هوای جو و تولید انرژی برای استفاده ساختمان و همسایگی آن هستند. مزارع شهری یکی دیگر از مداخلات پذیرای منطقه ای است که به جامعه آن کمک می کند و حلقه تولید و مصرف منابع را می بندد.

زیست منطقه‌گرایی در معماری و طراحی شهری نیازمند رویکردی است که تکنیک‌های بومی فراتر از مرزهای سیاسی آن‌ها را عمیقاً درک کند. به جای تکرار فرم‌های سنتی ساخته شده در کل کشور، نمونه‌هایی از مناطق زیستی مشابه را می‌توان برای تطابق بهتر با ویژگی‌های جغرافیایی منطقه نمونه‌سازی کرد.

بیشتر بخوانید : نکات مهم در بازسازی خانه 

جابجایی شهرها

برای نسل‌ها، معماران و برنامه‌ریزان شهری تلاش‌های خود را بر تجسم یک مدل «سبز» از شهر متمرکز کرده‌اند. به منظور برنامه ریزی، طراحی و ساخت جوامع انسانی برای پایداری زیست منطقه ای، حفظ سیستم های طبیعی به موازات فعالیت های انسانی ضروری است. شهرها را باید در همه کارکردها و فعالیت‌های اساسی زندگی شهری درگیر سیستم‌های طبیعی دانست.

مقاوم‌سازی مناطق شهری از طریق یکپارچه‌سازی سیستم‌های طبیعی و در عین حال تقویت مشارکت فعال جامعه می‌تواند ارتباطات انسان و محیط را عمیق‌تر کند. کدهای ساختمان نیازمند پاسخ های معماری است که سیستم های مکانیکی را با سیستم های غیرفعال تر جایگزین می کند. سیاست ها، طرح ها و برنامه هایی که طراحی اکولوژیکی را در بر می گیرند باید بر محیط فیزیکی و شکل شهر تأثیر بگذارند.

بیشتر بخوانید : کناف بهتر است یا رابیتس 

یک منطقه زیستی، انسان ها را از طریق فضا و منابع مشترک در درون سیستم های زنده نگه می دارد. تصدیق می کند که زیستگاه انسان چیزی فراتر از آسمان خراش ها و بلوارها است. آنها توسعه حوضه های آبخیز، حوزه های غذایی، سوله های فیبر و سیستم های غذایی هستند. موجودات زنده آن چیزی هستند که روابط بین شهر و سیستم های طبیعی را ایجاد می کنند و جزء لاینفک یک منطقه زیستی هستند. برای بازسازی شهرهایمان به‌عنوان مراکزی که از نظر زیست‌محیطی پاسخگو هستند، باید دیدگاه‌های چند رشته‌ای گرد هم آیند تا نیازهای جامع جامعه و منطقه زیستی را برطرف کنند.

گروه معماری خانه نو طرح نو – مجله معماری خانه نو طرح نو 1401

تمامی مطالب این پیج متعلق به مجله معماری خانه نو طرح نو می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکرمنبع مجاز است