چگونه آمستردام از مدل اقتصاد دونات برای ایجاد یک استراتژی متعادل هم برای مردم و هم برای محیط زیست استفاده می کند

در سال 2020، در بحبوحه موج اول قرنطینه‌ها به دلیل همه‌گیری، شهرداری آمستردام استراتژی خود را برای بهبودی از این بحران با پذیرش مفهوم «اقتصاد دونات» اعلام کرد. این مدل توسط اقتصاددان بریتانیایی کیت راورث توسعه داده شده است و از طریق کتاب او با عنوان «اقتصاد دونات: هفت راه برای فکر کردن مانند یک اقتصاددان قرن بیست و یکم» که در سال 2017 منتشر شد، رایج شده است. در اینجا، او استدلال می‌کند که هدف واقعی اقتصاد نباید برابر باشد رشد در عوض، هدف این است که یک ورزش شیرین پیدا کنیم، راهی برای ایجاد تعادل بین نیاز به فراهم کردن نیازهای همه افراد برای داشتن یک زندگی خوب، یک «بنیاد اجتماعی» و در عین حال محدود کردن تأثیر ما بر محیط زیست، «سقف محیطی». با کمک راورث، آمستردام این رویکرد را به اندازه یک شهر کاهش داده است. این مدل اکنون برای اطلاع‌رسانی استراتژی‌ها و تحولات در سطح شهر در حمایت از این ایده کلی استفاده می‌شود: ارائه کیفیت زندگی خوب برای همه بدون اعمال فشار اضافی بر روی کره زمین. شهرهای دیگر نیز از این مثال پیروی می کنند.

بیشتر بخوانید : نکات مهم در طراحی ویلا 

راورث با توصیف دو دایره، یکی در داخل دیگری، به تصویر «دونات» رسید. دایره بیرونی از نموداری الهام گرفته شده است که او هنگام کار برای سازمان غیرانتفاعی ضد فقر آکسفام با آن مواجه شد. در آنجا، گروهی از دانشمندان سیستم زمین در حال بررسی شرایط محیطی بودند که حیات روی زمین را ممکن می‌سازد. آنها مجموعه‌ای از «مرزهای سیاره‌ای» را شناسایی کردند، مجموعه‌ای از محدودیت‌ها که در صورت عبور از آنها، برای همیشه به اقلیم، خاک، اقیانوس‌ها، تنوع زیستی و در نتیجه، شرایط بشریت برای زندگی آسیب می‌رساند. این حلقه بیرونی به مسائلی مانند تغییرات آب و هوایی، آلودگی هوا، از بین رفتن تنوع زیستی، تخریب لایه اوزون و اسیدی شدن اقیانوس ها مربوط می شود.

در حالی که راورث اهمیت تلاش برای ماندن در زیر این سقف اکولوژیکی را تشخیص داد، او همچنین فهمید که این تنها یک طرف مشکل است. اگر حلقه بیرونی حداکثر را توصیف می کرد، او همچنین یک حلقه درونی ابداع کرد تا حداقل شرایطی را که هر فردی برای داشتن یک زندگی خوب به آن نیاز دارد را نشان دهد. حلقه داخلی که برگرفته از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل است، به مشکلات مبرمی مانند دسترسی به غذا و آب تمیز، مسکن با کیفیت خوب، انرژی، مراقبت های بهداشتی، آموزش، برابری اجتماعی، حق داشتن صدای سیاسی، عدالت، و فرصت های کار و درآمد می پردازد. .

بیشتر بخوانید : طراحی نما و رمز و راز های آن 

هدف این است که با این دو مجموعه شرایط در تعادل زندگی کنیم، برای رسیدن به ناحیه طلایی بین حلقه داخلی و خارجی دونات، بین سقف اکولوژیکی بالایی و پایه اجتماعی پایه. نظریه راورث در توصیف نتیجه نهایی خاص است، اما دستور العملی برای دستیابی به آن تجویز نمی کند. در عوض، ذینفعان را به چالش می کشد تا به تصویر بزرگتر نگاه کنند و تأثیر تصمیمات خود را بر عوامل متعدد و بازیگران شهر درک کنند.

در آوریل 2020، شهرداری آمستردام استراتژی بخشنامه آمستردام 2020-2025 را با یک برنامه اقدام عملی اولیه دو ساله تصویب کرد. این استراتژی بر اساس یک نسخه اقتباس شده از مدل دونات کیت راورث الگوبرداری شده است و آن را به اولین شهرداری در جهان تبدیل می کند که این مفهوم را به طور رسمی پذیرفته است. بر اساس استراتژی منتشر شده، مدل کوچک‌شده با همکاری راوورث، پرتره شهر نامیده می‌شود، تصویری کل‌نگر از شهر که هدف آن نقطه شروع تفکر تصویری بزرگ، نوآوری مشترک و تحول سیستمی است. . همچنین هدف آن تبدیل شدن به محرکی برای همکاری بین بخشی در داخل شهر است که شامل طیف گسترده ای از بازیگران در فرآیندهای تصمیم گیری است که محیط را شکل می دهد.

بیشتر بخوانید : طراحی اتاق کار 

با انجام این تمرین، مقامات آمستردام متوجه شدند که 20 درصد از مستاجران شهری قادر به تامین نیازهای اولیه خود پس از پرداخت اجاره نیستند. در همان زمان، طبق گزارش گاردین، تنها 12 درصد از حدود 60000 متقاضی آنلاین برای مسکن اجتماعی موفق شدند. اولین راه حل ممکن است ایجاد خانه های بیشتر باشد، اما همان مدل نشان داد که آمستردام به طور قابل توجهی انتشار دی اکسید کربن خود را در سال های اخیر افزایش داده است. Marieke van Doorninck، معاون شهردار آمستردام، به این نتیجه می رسد که شهر باید به سرمایه گذاری در بخش ساختمان ادامه دهد، اما شهر همچنین باید این ابتکارات را تنظیم کند تا اطمینان حاصل شود که سازندگان تا حد امکان از مصالح پایدار استفاده می کنند.

یکی از پروژه های ساختمانی شاخص در آمستردام، Strandeiland (جزیره ساحلی)، بخشی از IJburg، مجمع الجزایری متشکل از شش جزیره جدید است که از آب های سمت جنوب شرقی شهر بازیابی شده است. در طول فرآیند ساخت، تعدادی تصمیم برای کاهش تأثیر توسعه اتخاذ شد. مواد توسط قایق‌هایی که با سوخت کم آلاینده کار می‌کردند حمل می‌شد و پایه‌ها با استفاده از فرآیندهایی که به حیات وحش محلی آسیب نمی‌رساند و در عین حال از شهروندان در برابر بالا آمدن سطح دریا محافظت می‌کرد، پی ریزی شد.

بیشتر بخوانید : کاخ شهربانی

تایم اظهارات Lianne Hulsebosch، مشاور پایداری پروژه را گزارش می‌دهد: «اینطور نیست که هر پروژه شهری روزانه باید با دونات شروع شود، اما این مدل در حال حاضر واقعاً بخشی از DNA ماست. در صحبت هایی که با همکاران داریم متوجه می شوید. ما کارهایی را انجام می‌دهیم که 10 سال پیش انجام نمی‌دادیم زیرا برای چیزها ارزش متفاوتی قائل هستیم.»

در حالی که آمستردام اولین شهرداری است که به طور رسمی این استراتژی را اتخاذ کرده است، اما تنها شهری نیست که به این مدل علاقه مند است. طبق مجله تایم، در سال 2019 C40، شبکه ای برای شهرها که بر اقدامات آب و هوایی متمرکز شده بود، با کیت راورث برای ایجاد گزارش هایی در مورد آمستردام، فیلادلفیا و پورتلند همکاری کرد و به آنها نشان داد که در رابطه با دونات در چه جایگاهی قرار دارند. آمستردام از طریق استراتژی کل شهر خود این اصل را پذیرفت.

در ژوئن 2022، کپنهاگ نیز تصمیم گرفت از نمونه آمستردام پیروی کند. بروکسل، پایتخت بلژیک نیز در حال آزمایش این نظریه در مقیاس های مختلف است. یکی از ابتکارات آنها بازسازی ضرابخانه متروکه وزارت دارایی با هدف “به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی و به حداکثر رساندن اثرات اجتماعی” است. ابتکار دیگر پروژه مسکن Arc-en-Ciel در Molenbeek بود که به ساکنان این امکان را می داد تا بنا را بر اساس نیازهای خود طراحی و بسازند و از قوانین پیروی کنند و در عین حال ردپای خود را با استفاده از سیستم های تنظیم حرارتی غیرفعال به حداقل برسانند.

بیشتر بخوانید: آکادمی معماری و قبولی در آزمون نظام مهندسی

در پایان سال 2022، شهر کوچک Dunedin، نیوزیلند، مانند Nanaimo، در کلمبیا بریتانیا به آن ملحق شد. در ایالات متحده، پورتلند، اورگان، و آستین، تگزاس، در حال برنامه ریزی برای شروع نسخه های خود از مفهوم هستند. در حالی که همه این استراتژی‌ها از مدل دونات الهام گرفته شده‌اند، اما این مفهوم را به روش‌هایی تعبیر می‌کنند که با نیازها و فرصت‌های خاص خود سازگار است.

دونات یک مدل تجویزی نیست. نقشه راه ارائه نمی دهد. در عوض، یک نتیجه نهایی خوش بینانه برای تلاش برای رسیدن به آن ارائه می دهد: تضمین کیفیت زندگی خوب برای همه بدون پرداخت مالیات بر محیط زیست. مسیر دستیابی به این امر ممکن است برای هر منطقه متفاوت به نظر برسد: شهرهای ثروتمندتر یا کشورهای ثروتمند می توانند چالش های اصلی خود را به حلقه بیرونی دونات مرتبط کنند، و ردپای خود را کاهش دهند تا در محدوده های سیاره ای قرار گیرند. در همین حال، مناطق کم درآمد یا متوسط ممکن است برای بیرون آوردن همه از مرکز دونات و به حلقه درونی آن تلاش بیشتری کنند و دسترسی برابر به نیازهای اساسی مانند غذا، آموزش و فرصت‌های رشد را تضمین کنند.

گروه معماری خانه نو طرح نو – مجله معماری خانه نو طرح نو 1401

تمامی مطالب این پیج متعلق به مجله معماری خانه نو طرح نو می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکرمنبع مجاز است