امروزه با توجه به نقش صنعتی شدن و جهانی شدن در صنعت ساخت و ساز، درک فرهنگ ساختمان سازی ما و به کارگیری روش های ساخت و ساز محلی، مفهومی دور و منسوخ به نظر می رسد. اکنون می‌توانیم تقریباً هر ماده‌ای را از سراسر جهان فقط با جستجوی اینترنت برای یک توزیع‌کننده در منطقه خود به دست آوریم. اما این عمل پیامدهای مهمی برای جامعه ما دارد، از از دست دادن هویت معماری گرفته تا هزینه های زیست محیطی مربوط به انتشار بالای CO2 مرتبط با فرآیندهای استخراج، ساخت، حمل و نقل و دفع این مواد.
نیاز روزافزون جهانی به کاهش انتشار کربن و استفاده از مواد به روش‌های کارآمدتر، ما را به تحقیق و یادگیری در مورد منشاء منابع منطقه‌مان سوق داده است و در نهایت منجر به درک بهتر کاربردهای آن‌ها در رویکرد اقتصاد دایره‌ای می‌شود. اما چرا درست زیر پایمان نگاه نکنیم؟ خاک یکی از رایج ترین مواد روی این سیاره است و زمانی که به صورت محلی تهیه شود، مقدار قابل توجهی CO2 مجسم نمی شود. به نظر می رسد پس از صنعتی شدن، فراموش کرده ایم که ساختن با خاک برای سالیان متمادی روش ساخت و ساز مناسبی برای اجداد ما در نقاط مختلف جهان بوده است. ما با Nicolas Coeckelberghs، یکی از چهار بنیانگذار BC Materials صحبت کردیم، یک تعاونی کارگری مستقر در بروکسل که با زمین کار می کند، استفاده از آن را دوباره کشف کرده و دانش خود را در مقیاس جهانی در حالی که با وجدان محلی کار می کند، به اشتراک می گذارد.
ساختمان با خاک در مناطق مختلف
استفاده از مواد محلی دارای هدف اکولوژیکی و در عین حال اقتصادی است. در کشورهایی که صنعتی شدن با شدت کاهش یافته صورت گرفته است، با توجه به هزینه های بالای مواد صنعتی مانند بتن، سیمان و فولاد که معمولاً باید از خارج تهیه شود، این عمل منطقی است. یک نمونه پروژه کتابخانه مویینگا است که در منطقه آفریقای شرقی توسط معماران BC – یک روش موازی با مواد BC – توسعه یافته است که در آن یک فرآیند ساخت و ساز شامل کاربران نهایی و اقتصادهای دست دوم در نظر گرفته شد. این کتابخانه با رویکرد مشارکتی با استفاده از بلوک های خاکی فشرده با منبع محلی و نیروی کار محلی ساخته شده است.
کار میدانی در منطقه و استان‌های اطراف به تیم اجازه داد تا در مورد مواد، تکنیک‌ها و نوع‌شناسی ساخت‌وساز محلی بیاموزند تا متعاقباً اولین کتابخانه را در Muyinga بسازند، بخشی از یک مدرسه فراگیر آینده برای کودکان ناشنوا. این رویکرد مطالعه تکنیک‌ها و گونه‌شناسی‌های محلی نیز در منطقه آفریقای شمالی به کار گرفته شد، جایی که پایه‌های سنگ طبیعی محلی، دیوارهای خشتی و سقف تخت از چوب و خاک برای ساخت یک پیش‌دبستانی زیست‌اقلیمی استفاده شد.
اگرچه استفاده از زمین ممکن است در زمینه های مختلف مشابه به نظر برسد، به گفته کوکلبرگ، “شما باید فرهنگ ساختمان خود را درک کنید.” رویکرد به ساخت و ساز خاکی بسته به منطقه ای که در آن توسعه یافته است تغییر می کند. برخلاف نمونه‌های آفریقا، کار BC Materials در بروکسل را برجسته می‌کند که مانند سایر پایتخت‌های اروپایی مانند پاریس و ژنو، دارای مقادیر زیادی خاک استخراج‌شده از حفاری‌ها است که به عنوان زباله در نظر گرفته می‌شود.
این مقادیر انبوه «ضایعات» نشان دهنده یک فرصت است، زیرا به گفته نیکلاس، «70 درصد خاک بروکسل قابل استفاده است و 30 درصد باقیمانده به این دلیل نیست که با مواد دیگر مخلوط شده است». گستردگی مصالح موجود در بروکسل نشان می دهد که ساخت و ساز با خاک نه تنها در کشورهای کمتر صنعتی، بلکه در مناطقی با مقادیر زیادی از منابع که به عنوان ضایعات در نظر گرفته می شود، قابل دوام است.
یک نمونه خانه منطقه ای در شهر ادگم است که تنها از دو تکنیک ساخت و ساز برای روبنای ساختمان استفاده کرده است: بلوک های خاکی فشرده از خاک رس محلی و سیستم عایق نما و سقف از بتن کنفی ظاهری به عنوان پایان که باعث منفی شدن CO2 ساختمان می شود.
برای این پروژه 19000 بلوک در یک کارگاه 3 هفته ای ساخته شد و 312 متر مربع بتن کنفی در یک کارگاه 2 هفته ای نصب شد. در مجموع، بیش از 150 داوطلب با این پروژه آموختند و باعث شد که خانه منطقه ای یک رویکرد آموزشی و زیست محیطی را از طریق یک معماری کاملاً پایدار و مشارکتی منعکس کند.
تطبیق تکنیک با زمینه
وسعت مواد موجود در شهرهایی مانند بروکسل با این وجود با چالش هزینه های نیروی کار مواجه است. برخلاف قیمت پایین نیروی کار در مناطق دیگر، ساخت و ساز به این روش در اروپا به این معنی است که حتی اگر ساخت و سازهای بیهوده از نظر زیست محیطی منطقی باشد، از نظر اقتصادی، ممکن است چنین نباشد. اما واقعیت این است که با فرآیندهای مناسب، هنگام کار با بازیگران محلی و تطبیق این تکنیک با زمینه، زمین می تواند یک ماده سازگار با محیط زیست و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد.
با فرض تطبیق ویژگی‌های زمینه‌ای، BC Materials با کارخانه‌ای همکاری می‌کند که معمولاً بر تولید انبوه بلوک‌های بتنی تمرکز می‌کند تا کسری از زمان تولید آن‌ها را به ساخت Brickett، یک بلوک زمین فشرده (CEB) که برای دیوارهای بنایی استفاده می‌شود، اختصاص دهد. تأثیر این همکاری بسیار زیاد است، زیرا به گفته کوکلبرگ، “در یک روز تولید از طریق این فرآیند، می توان همان مقدار بلوک را تولید کرد که می توان در یک سال با ماشین های کوچک تولید کرد.”
با ترکیب دانش تکنیک‌های تولید مصالح ساختمانی زمین و مزایای تولید انبوه، «می‌توان قیمت CEB را تا 200% کاهش داد و آن را از نظر اقتصادی در مقابل بلوک‌های بتنی و آجرهای پخته سنتی که به طور گسترده در بلژیک استفاده می‌شود، رقابتی کرد. نیکلاس خاطرنشان می کند. صرف نظر از اینکه زمین با تکنیک های دستی درمان می شود، مانند بوروندی، یا فرآیندهای صنعتی محلی مانند بلژیک، ساختمان با زمین نشان دهنده تأثیر اجتماعی-اقتصادی و تأثیر زیست محیطی بر انتشار کربن است.
زمین خود راه حل همه چیز نیست
اگر ساختمان با خاک نشان دهنده مزایای متنوع و گسترده است، چرا از آن برای برپایی کل ساختمان ها استفاده نمی شود؟ Coeckelberghs می‌گوید یکی از کلیدها «استفاده از مواد مناسب در محل مناسب» است. نیازهای معاصر مستلزم مواد متنوعی است که چوب و مواد استفاده مجدد را با هم ترکیب می کند و با توجه به ماهیت زمین، زمانی که در فضای باز نباشد بهترین عملکرد را دارد، بنابراین به طور گسترده در فضاهای داخلی به شکل دیوار، روکش یا کف استفاده می شود.
واقعیت این است که با وجود اینکه مصالح زمینی کاربردهای متنوعی دارند و می توانند تا 5 برابر اثرات زیست محیطی را کاهش دهند، تقاضای واقعی برای مصالح ساختمانی زمین وجود ندارد. به همین دلیل است که BC Materials در جبهه‌های مختلف کار می‌کند: آموزش دانشجویان و پیمانکاران بر روی مصالح زمینی، مطالعه استانداردها و کدهای مربوط به ساخت و ساز زمین، تحقیق در مورد محصولات جدید، و استفاده از محصولات موجود در پروژه‌های BC Architects، برای ایجاد یک تقاضای واقعی رقابتی. با مواد سنتی
نیاز به ادامه ساخت و ساز برای تطبیق با جمعیت رو به رشد جهان احتمالاً متوقف نخواهد شد، اما آنچه ممکن است پارادایم را تغییر دهد، نحوه همکاری ما با صنعت و تصور ما از معماری خوب است، و ابتدا به مزایایی که یک ماده خاص می تواند به همراه داشته باشد، فکر می کنیم. از اولویت صرف زیبایی شناسی. در غیر این صورت، همانطور که نیکلاس اشاره می کند، “ما قبل از اینکه بتوانیم سقفی برای همه فراهم کنیم، به سیاره دیگری نیاز خواهیم داشت.”
